W przekroju poprzecznym poliwęglan komorowy posiada strukturę komórkową, co zapewnia doskonałą izolację akustyczną i termiczną, niewielki ciężar, wysoki stopień twardości, wytrzymałość a zarazem elastyczność arkuszy. Materiał przepuszcza około 90% światła, zatrzymując przy tym ostre spektrum promieniowania UV. Tego typu właściwości w połączeniu z rozsądną ceną czynią dany materiał priorytetowym w przypadku urządzania szklarni.
JAKIMI PARAMETRAMI NALEŻY KIEROWAĆ SIĘ PRZY WYBORZE POLIWĘGLANU?
Przy wyborze materiału komorowego do budowy szklarni należy uwzględnić trzy podstawowe kryteria:
- Wymiar arkuszy.
- Grubość.
- Obecność warstwy chroniącej przed promieniowaniem UV.
Punkt pierwszy i drugi są wzajemnie powiązane i zależne od konstrukcji nośnej i wielkości przęseł szklarni. Filtr UV gwarantuje trwałość materiału.
WYBÓR PARAMETRÓW MATERIAŁU
Grubość arkuszy komorowych dobiera się z uwzględnieniem obciążenia wiatrem i śniegiem:
- «czwórka» (grubość 4 mm) — idealny dla szklarni eksploatowanych od maja do września. By materiał wytrzymał obciążenie śniegiem i wiatrem, łacenie konstrukcji nośnej powinno być wystarczająco gęste: 500 х 500 mm;
- «szóstka» — stosowana do budowy szklarni o małej i dużej powierzchni;
- «ósemka» i «dziesiątka» — grubość optymalna dla szklarni o średnich wymiarach i jednolitym pokryciu pionowych powierzchni; grubość 10 mm może być stosowana w przypadku szklarni eksploatowanych całorocznie.
- 16-milimetrowy poliwęglan — stosowany do budowy kompleksów szklarniowych, oranżerii, ogrodów zimowych.
Przy wyborze poliwęglanu pod względem grubości należy pamiętać, iż od tego parametru zależy promień zgięcia płyty. W przypadku materiałów o grubości 8-10 mm nie może on być mniejszy niż półtora metra, co uniemożliwia jego zastosowanie przy budowie niewielkich łukowych konstrukcji. Ze względu na wytrzymałość i ceny, przy budowie średnich szklarni najkorzystniejszym wyborem będzie poliwęglan o grubości 6 mm.
